نوشته شده در تاریخ شنبه 89 مرداد 30 توسط
قاسم باقرنژاد | نظر
مــــا مــنـــتــظــریـــم از
ســفـــر، بـــرگـــردی
یــــکـــروز شــبــیـــه
رهــــگـذر بـرگردی
با کاسه ی آب و مجمری از اسپند
مــا آمده ایم پشت در، برگردی
وقتی سرشب که رفتنت رادیدیم
گــفـتـیم نمی شود سـحر، برگردی؟؟
مـــــــا مـــنــتـــظـــر تـــو
ایــــم آقــا، نـکـند
یــــک جــــمــــعــــه غــــروب
بی خـــبـر بـرگردی
مــن گــوشــه نــشـــیـــن
کـــوچـــه بـــرگـشتــم
ای کـــاش کــــه از هـــمـــیــن
گـذر بـرگـردی
پـــــرواز نــــمی کــنــیـــم از
ایـنـجـا، باید
در فــــصل نــبود بــال و پـر
برگردی
وقتش نرسیده است ای مرد ظهور
با سیصدوسیزده نفر، برگردی؟